De trouwring is een traditie met een eeuwenlange geschiedenis. Met zijn oneindige vorm als teken van de eeuwigheid symboliseert het de belofte van een levenslange band voor stellen wereldwijd. De gouden ring en de diamanten ring voor bruiloften zijn bijzonder rijk aan traditie. Het omdoen van de trouwring is een integraal onderdeel geworden van de huwelijksceremonie en de ring speelt al een belangrijke rol tijdens de verloving.
Terwijl de trouwring in dit land meestal niet de diamanten verlovingsring vervangt, wordt deze in andere landen, zoals Finland, naast de verlovingsring ook aan de vinger van de bruid gedragen. Er zijn echter andere gebruiken die met de trouwring te maken hebben: bijvoorbeeld het ringkussen waarop de trouwringen naar de ceremonie worden gebracht, of de kleine ringdragers en bloemenmeisjes die de ringen vaak dragen naar de huwelijksceremonie.
Kleine gasten
In sommige landen zijn de kleine bruiloftsgasten die met deze belangrijke taak zijn belast, zelfs verkleed als miniatuurversies van het bruidspaar. Naast de gebruiken rond de ring zijn er nog vele andere tradities die het verloop van de bruiloft bepalen en die vandaag de dag nog steeds door het merendeel van de bruidsparen worden gebruikt ter oriëntatie. Een van de meest bekende huwelijksgebruiken, oorspronkelijk uit Engeland, zijn de vier dingen die een bruid bij zich moet hebben tijdens de huwelijksceremonie: iets ouds, iets nieuws, iets geleends en iets blauws.
De overtuiging dat deze gebruiksvoorwerpen geluk, succes en loyaliteit brengen aan het bruidspaar verklaart bijvoorbeeld waarom veel vrouwen een blauwe kousenband dragen op hun bruiloft. Het gooien van het bruidsboeket is net zo populair. De ongetrouwde vrouwelijke bruiloftsgasten staan in de rij en strijden om te zien wie het boeket mag vangen. Volgens deze gewoonte zou de vrouw die het boeket uiteindelijk in haar handen houdt de volgende zijn die trouwt. In Nederland grotendeels onbekend, is het zogenaamde ochtendgeschenk een wijdverbreid gebruik in andere Europese landen zoals Oostenrijk: op de ochtend na de huwelijksnacht ontvangt de bruid een klein, meestal veelbetekenend sieraad. Dit kan een traditioneel familiestuk zijn, maar ook een nieuw aangeschafte armband, ketting of oorbellen.
Andere huwelijksgebruiken, waarvan sommige regionaal wijdverbreid zijn, zijn het in elkaar snijden van de bruidstaart, het doormidden zagen van een houten balk of het gooien van rijst na de huwelijksceremonie als symbool van vruchtbaarheid.